تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی --- ور نه هر فتنه که بینی همه از خود بینی به خدایی که تویی بنده بگزیده او --- که بر این چاکر دیرینه کسی نگزینی گر امانت به سلامت ببرم باکی نیست --- بی دلی سهل بود گر نبود بی‌دینی ادب و شرم تو را خسرو مه رویان کرد --- آفرین بر تو که شایسته صد چندینی عجب از لطف تو ای گل که نشستی با خار --- ظاهرا مصلحت وقت در آن می‌بینی صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم --- عاشقان را نبود چاره بجز مسکینی باد صبحی به هوایت ز گلستان برخاست --- که تو خوشتر ز گل و تازه‌تر از نسرینی شیشه بازی سرشکم نگری از چپ و راست --- گر بر این منظر بینش نفسی بنشینی سخنی بی‌غرض از بنده مخلص بشنو --- ای که منظور بزرگان حقیقت بینی نازنینی چو تو پاکیزه دل و پاک نهاد --- بهتر آن است که با مردم بد ننشینی سیل این اشک روان صبر و دل حافظ برد --- بلغ الطاقه یا مقله عینی بینی تو بدین نازکی و سرکشی ای شمع چگل --- لایق بندگی خواجه جلال الدینی