ای که در کوی خرابات مقامی داری --- جم وقت خودی ار دست به جامی داری ای که با زلف و رخ یار گذاری شب و روز --- فرصتت باد که خوش صبحی و شامی داری ای صبا سوختگان بر سر ره منتظرند --- گر از آن یار سفرکرده پیامی داری خال سرسبز تو خوش دانه عیشیست ولی --- بر کنار چمنش وه که چه دامی داری بوی جان از لب خندان قدح می‌شنوم --- بشنو ای خواجه اگر زان که مشامی داری چون به هنگام وفا هیچ ثباتیت نبود --- می‌کنم شکر که بر جور دوامی داری نام نیک ار طلبد از تو غریبی چه شود --- تویی امروز در این شهر که نامی داری بس دعای سحرت مونس جان خواهد بود --- تو که چون حافظ شبخیز غلامی داری