ای خونبهای نافه چین خاک راه تو --- خورشید سایه پرور طرف کلاه تو نرگس کرشمه می‌برد از حد برون خرام --- ای من فدای شیوه چشم سیاه تو خونم بخور که هیچ ملک با چنان جمال --- از دل نیایدش که نویسد گناه تو آرام و خواب خلق جهان را سبب تویی --- زان شد کنار دیده و دل تکیه گاه تو با هر ستاره‌ای سر و کار است هر شبم --- از حسرت فروغ رخ همچو ماه تو یاران همنشین همه از هم جدا شدند --- ماییم و آستانه دولت پناه تو حافظ طمع مبر ز عنایت که عاقبت --- آتش زند به خرمن غم دود آه تو