حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم --- خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست --- روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم عیان نشد که چرا آمدم کجا رفتم --- دریغ و درد که غافل ز کار خویشتنم چگونه طوف کنم در فضای عالم قدس --- که در سراچه ترکیب تخته بند تنم اگر ز خون دلم بوی شوق می‌آید --- عجب مدار که همدرد نافه ختنم طراز پیرهن زرکشم مبین چون شمع --- که سوزهاست نهانی درون پیرهنم بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار --- که با وجود تو کس نشنود ز من که منم