مزن بر دل ز نوک غمزه تیرم --- که پیش چشم بیمارت بمیرم نصاب حسن در حد کمال است --- زکاتم ده که مسکین و فقیرم چو طفلان تا کی ای زاهد فریبی --- به سیب بوستان و شهد و شیرم چنان پر شد فضای سینه از دوست --- که فکر خویش گم شد از ضمیرم قدح پر کن که من در دولت عشق --- جوان بخت جهانم گر چه پیرم قراری بسته‌ام با می فروشان --- که روز غم بجز ساغر نگیرم مبادا جز حساب مطرب و می --- اگر نقشی کشد کلک دبیرم در این غوغا که کس کس را نپرسد --- من از پیر مغان منت پذیرم خوشا آن دم کز استغنای مستی --- فراغت باشد از شاه و وزیرم من آن مرغم که هر شام و سحرگاه --- ز بام عرش می‌آید صفیرم چو حافظ گنج او در سینه دارم --- اگر چه مدعی بیند حقیرم