منم که دیده به دیدار دوست کردم باز --- چه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز نیازمند بلا گو رخ از غبار مشوی --- که کیمیای مراد است خاک کوی نیاز ز مشکلات طریقت عنان متاب ای دل --- که مرد راه نیندیشد از نشیب و فراز طهارت ار نه به خون جگر کند عاشق --- به قول مفتی عشقش درست نیست نماز در این مقام مجازی بجز پیاله مگیر --- در این سراچه بازیچه غیر عشق مباز به نیم بوسه دعایی بخر ز اهل دلی --- که کید دشمنت از جان و جسم دارد باز فکند زمزمه عشق در حجاز و عراق --- نوای بانگ غزل‌های حافظ از شیراز